Επεμβάσεις για πνευμοθώρακα
Ο αυτόματος πρωτοπαθής πνευμοθώρακας που υποτροπιάζει, δηλαδή που συμβαίνει ξανά, περισσότερες από μία φορές, χρειάζεται χειρουργείο. Το χειρουργείο μπορεί να είναι η ενδεδειγμένη λύση ακόμη και κατά το πρώτο επεισόδιο πνευμοθώρακα, υπό προϋποθέσεις, όπως π.χ. μεγάλος πνευμοθώρακας, κατοικία σε απομακρυσμένο μέρος χωρίς διαθέσιμη υγειονομική φροντίδα, περιπετειώδης τρόπος ζωής, η επιθυμία του ασθενούς κ.α.
Η πιο κοινά αποδεκτή αιτιολογία για τον πρωτοπαθή πνευμοθώρακα, είναι η παρουσία μικρών υποϋπεζωοτικών φυσαλίδων στην κορυφή του πνεύμονα (εικόνα αριστερά), οι οποίες ρηγνύονται απελευθερώνοντας αέρα. Ο στόχος του χειρουργείου είναι η αφαίρεση αυτών των φυσαλίδων, δηλαδή η φυσαλιδεκτομή και η δημιουργία τοπικών συνθηκών εντός της υπεζωκοτικής κοιλότητος, ώστε ο πνεύμονας να «κολλήσει» στην εσωτερική επιφάνεια των πλευρών. Αυτή η τελευταία διαδικασία λέγεται πλευρόδεση (το συνθετικό «πλευρά» στη λέξη πλευρόδεση, αναφέρεται στον υπεζωκότα , ο οποίος στα λατινικά καλείται pleura και όχι στις πλευρές που αποτελούν το θωρακικό τοίχωμα). Με την πλευρόδεση, δηλαδή, εξασφαλίζεται προστασία ακόμη και αν στο μέλλον δημιουργηθούν και διαρρηχθούν νέες φυσαλίδες. Άρα, η πιο συνηθισμένη επέμβαση για τη θεραπεία του αυτόματου πρωτοπαθούς πνευμοθώρακα είναι η φυσαλιδεκτομή και πλευρόδεση.
Η πλευρόδεση διενεργείται με χημικό ή μηχανικό ερεθισμό του υπεζωκότα, οπότε γίνεται λόγος για χημική ή μηχανική πλευρόδεση. Η χημική πλευρόδεση διενεργείται συνήθως με ψεκασμό, εντός της κοιλότητος, φαρμακευτικής τάλκης. Συνήθως προτιμάται η μηχανική πλευρόδεση.
Εάν παρά το χειρουργείο, ο πνευμοθώρακας υποτροπιάσει, δηλαδή εμφανιστεί ξανά, τότε ο θωρακοχειρουργός μπορεί να επιλέξει να προβεί σε πλευρεκτομή (υπεζωκοτεκτομή), δηλαδή εκτομή τμήματος, του τοιχωματικού υπεζωκότα, συνήθως στο ανώτερο μέρος της υπεζωκοτικής κοιλότητος.
Οι επεμβάσεις αυτές γίνονται με ελάχιστα επεμβατικό τρόπο, δηλαδή είτε θωρακοσκοπικά, είτε ρομποτικά.
Η ανάρρωσή μετά από την επέμβαση αυτή είναι ομαλή και η παραμονή στο νοσοκομείο σύντομη, περίπου 2-3 ημέρες. Η επιστροφή στις καθημερινές δραστηριότητες είναι άμεση.