Όγκοι Διαφράγματος
Οι όγκοι του διαφράγματος είναι πολύ σπάνιοι.Μπορεί να είναι καλοήθεις ή κακοήθεις. Οι καλοήθεις όγκοι περιλαμβάνουν κύστεις ή και συμπαγείς όγκους. Παράδειγμα κύστης διαφράγματος αποτελεί η βρογχογενής κύστη του διαφράγματος.
Η βρογχογενείς κύστεις, εμφανίζονται συχνότερα στο μεσοθωράκιο ή στον πνεύμονα. Σπανιότερα εμφανίζονται στο διάφραγμα. Προέρχονται από τον εμβρυολογικά αρχέγονο πεπτικό σωλήνα του εμβρύου, ο οποίος σχηματίζεται τις πρώτες εβδομάδες της ζωής του. Στοιχεία του παραμένουν καθ΄ όλη την εξέλιξη του και μετά τον τοκετό. Καθώς ο άνθρωπος αναπτύσσεται, τα στοιχεία αυτά αναπτύσσονται και αυτά στη θέση όπου παρέμειναν και με τον καιρό παίρνουν τη μορφή κύστης.
Αποτελούνται από επιθήλιο που σχηματίζει το τοίχωμα της. Το εσωτερικό της κύστης αποτελείται από παχύρευστο βλεννώδες υλικό.
Μπορεί να μην προκαλούν συμπτώματα, ιδίως αν είναι μικρές σε μέγεθος, οπότε ανακαλύπτονται τυχαία μετά από απεικονιστικές εξετάσεις (π.χ. απλή ακτινογραφία θώρακος ή αξονική τομογραφία θώρακος) για διερεύνηση άλλων καταστάσεων. Όταν προκαλούν συμπτώματα, καθώς μεγαλώνουν σε μέγεθος, αυτά μπορεί να είναι βήχας, πόνος ή αίσθημα βάρους στο θώρακα ή λόξιγκας.
Οι βρογχογενείς κύστεις συστήνεται να αφαιρούνται χειρουργικά, ιδίως όταν αυξάνονται σε μέγεθος και προκαλούν συμπτώματα.
Ο πιο συχνός καλοήθης όγκος του διαφράγματος είναι το λίπωμα του διαφράγματος.
Τα μικρά λιπώματα, δεν προκαλούν συμπτώματα, σε αντίθεση με τα μεγάλα, τα οποία μπορεί να προκαλούν πόνο στο θώρακα, βήχα ή δύσπνοια.
Ο απεικονιστικός έλεγχος περιλαμβάνει αξονική τομογραφία θώρακος με ενδοφλέβιο σκιαγραφικό και μαγνητική τομογραφία θώρακος με ενδοφλέβιο σκιαγραφικό.
Η θεραπεία τους, ιδίως αν είναι μεγάλα και προκαλούν συμπτώματα είναι η χειρουργική εξαίρεση.
Χειρουργική εξαίρεση συστήνεται επιπλέον και για την επίτευξη οριστικής διάγνωσης και αποκλεισμού της πιθανότητας να πρόκειται για λιποσάρκωμα.
Στο διάφραγμα, σε σπάνιες περιπτώσεις, μπορεί να μεταναστεύσει ιστός που προέρχεται από το ενδομήτριο της γυναίκας. Η κατάσταση αυτή ονομάζεται ενδομητρίωση του διαφράγματος. Η κατάσταση αυτή σχετίζεται με πόνο στην άνω κοιλία ή τον ώμο ή ακόμη και με καταμήνιο πνευμοθώρακα που συμβαίνει 3 ημέρες μετά την έναρξη της εμμήνου ρύσεως. Σπανιότερα μπορεί να υπάρξει αιμόπτυση ή ακόμη και αιμοθώρακας. Η διερεύνηση γίνεται με αξονική και μαγνητική τομογραφία θώρακα με ενδοφλέβιο σκιαγραφικό. Η θεραπεία είναι στην πλειονότητα των περιπτώσεων φαρμακευτική. Χειρουργική επέμβαση χρειάζεται είτε για να ληφθεί ιστός για ιστολογική εξέταση (βιοψία), είτε σε περιπτώσεις καταμήνιου πνευμοθώρακα, οπότε διενεργείται πλευρόδεση. Λιγότερο συχνά χρειάζεται να εξαιρεθεί το διάφραγμα.
Τέλος το διάφραγμα μπορεί να διηθείται από κακοήθεις όγκους του πνεύμονα (καρκίνος του πνεύμονα), του οισοφάγου και του υπεζωκότα (κακόηθες μεσοθηλίωμα υπεζωκότα), του ήπατος, του νεφρού και του οπισθοπεριτοναϊκού χώρου, οπότε σε αυτές τις περιπτώσεις το τμήμα που διηθείται πρέπει να εξαιρείται en bloc με τον καρκίνο. Ειδικά για το κακόηθες μεσοθηλίωμα υπεζωκότα, η εξαίρεση του διαφράγματος είναι ολική (Εξωυπεζωκοτική πνευμονεκτομή).