Όγκοι Τραχείας
Οι πρωτοπαθείς όγκοι της τραχείας είναι πολύ σπάνιοι. Αποτελούν λιγότερο από το 1% του συνόλου των κακοήθων όγκων στον άνθρωπο. Στις ΗΠΑ έχει υπολογιστεί ότι η επίπτωση τους είναι λιγότερο από 3 άτομα στο εκατομμύριο στο έτος. Πρόκειται για, ως επί το πλείστον, κακοήθεις όγκους. Δηλαδή, εάν αφεθούν χωρίς αντιμετώπιση, αυξάνονται σε μέγεθος, και μπορεί να διηθήσουν γειτονικές δομές και να μετασταθούν (να δώσουν μεταστάσεις σε λεμφαδένες ή και σε απομακρυσμένα όργανα).
Ο συχνότερος (περισσότερο από τις μισές περιπτώσεις καρκίνου της τραχείας) ιστολογικός τύπος είναι το πλακώδες καρκίνωμα. Το πλακώδες καρκίνωμα, όπως και στον πνεύμονα, προέρχεται από τα κύτταρα του επιθηλίου (δηλαδή των κυττάρων που επενδύουν το εσωτερικό της τραχείας). Αν και όχι συχνά, μπορεί να εμφανίζονται ταυτόχρονα σε διάφορες θέσεις στην τραχεία.
Το αδενοειδές κυστικό καρκίνωμα, είναι ο δεύτερος σε συχνότητα όγκος της τραχείας. Προέρχεται από κύτταρα του επιθηλίου τα οποία εκκρίνουν βλέννη. Οι όγκοι αυτοί, είναι καλά διαφοροποιημένοι και εξελίσσονται αργά. Έχουν πολυποειδή μορφή.
Άλλοι, λιγότερο συχνοί όγκοι της τραχείας, είναι οι βλεννοεπιδερμοειδείς όγκοι και τα καρκινοειδή.
Η τραχεία σπάνια μπορεί να δεχθεί μεταστάσεις από καρκίνους άλλων οργάνων. Σε περιπτώσεις τοπικά εκτεταμένου καρκίνου του πνεύμονα, ο όγκος μπορεί να διηθεί κατά συνέχεια ιστού την τραχεία. Επίσης προσβεβλημένοι λεμφαδένες στον παρατραχειακό και υποτροπιδικό χώρο μπορεί να διηθούν το τοίχωμά της. Το ίδιο μπορεί να συμβεί και σε εκτεταμένο καρκίνο του οισοφάγου ή του θυρεοειδούς.
Ακόμα λιγότερο συχνοί είναι οι καλοήθεις όγκοι της τραχείας, όπως το αμάρτωμα, το λίπωμα, το λειομύωμα, το σβάννωμα κ.α.
Τα συμπτώματα των όγκων της τραχείας
Τα συμπτώματα ομοιάζουν πολύ με παθήσεις των πνευμόνων όπως το άσθμα και η χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια (ΧΑΠ).
Ο ασθενής μπορεί να εμφανίζει δυσκολία στην αναπνοή (δύσπνοια), κυρίως με την άσκηση, ή να έχει συριγμό κατά την εισπνοή ή την εκπνοή.
Τα συμπτώματα αυτά οφείλονται στο ότι ο όγκος αποφράσσει ένα τμήμα του αυλού της τραχείας, προκαλώντας στένωση αυτού, με αποτέλεσμα να εμποδίζεται η ροή του αέρα διαμέσου αυτής.
Όχι σπάνια, όπως και στον καρκίνο του πνεύμονα, μπορεί να υπάρχει επίμονος βήχας και αιμόπτυση (αίμα στα πτύελα).
Η διάγνωση των όγκων της τραχείας
Η διάγνωση επιτυγχάνεται με βρογχοσκόπηση.
Με τη βρογχοσκόπηση μπορούμε να δούμε το εσωτερικό της τραχείας, να πάρουμε βιοψία και πληροφορίες για το σχεδιασμό του χειρουργείου.
Το εσωτερικό της τραχείας όπως φαίνεται σε βρογχοσκόπηση. Ο όγκος που αναπτύσσεται στο εσωτερικό της τραχείας αποφράσσει ένα μεγάλο τμήμα του αυλού της.
Άλλες εξετάσεις που χρειάζονται για τη διερεύνηση των όγκων της τραχείας, είναι η αξονική τομογραφία θώρακος με ενδοφλέβιο σκιαγραφικό και το PET CT (τομογραφία εκπομπής ποζιτρονίων).
Η αντιμετώπιση των όγκων της τραχείας
Η αντιμετώπιση εξαρτάται από το μέγεθος σε μήκος του όγκου και το εάν έχει δώσει μεταστάσεις σε άλλα όργανα.
Όταν ο όγκος δεν έχει δώσει μεταστάσεις και είναι εξαιρέσιμος, προτιμάται το χειρουργείο.
Άλλες επιλογές είναι η ακτινοθεραπεία, η χημειοθεραπεία, το άκαμπτο βρογχοσκόπιο για ογκομείωση (debulking) και οι ενδοπροθέσεις (stents).
Οι δύο τελευταίες επιλογές είναι κυρίως παρηγορητικές.