Εμπυηματεκτομή - Αποφλοίωση Πνεύμονα
Σε περίπτωση εμπυήματος, αναπτύσσεται εντός της κοιλότητος πυώδες υγρό, συνήθως ως αποτέλεσμα λοίμωξης του σύστοιχου πνεύμονα.
Ο ασθενής έχει πυρετό και μπορεί να εμφανίζει δύσπνοια και εύκολη κόπωση. Αν και η χορήγηση αντιβίωσης μπορεί να βελτιώσει παροδικά την κλινική εικόνα του ασθενούς, από μόνη της δεν επαρκεί. Για να αντιμετωπιστεί η κατάσταση αυτή, η υπεζωκοτική κοιλότητα χρειάζεται παροχέτευση και ο σύστοιχος πνεύμονας αποφλοίωση.
Όταν η παροχέτευση με τοποθέτηση θωρακοσωλήνα δεν επαρκεί, όπως συμβαίνει συνήθως στο υποξύ και χρόνιο στάδιο του εμπυήματος, η παροχέτευση της κοιλότητος επιτυγχάνεται χειρουργικά.
Το χειρουργείο διενεργείται με ελάχιστα επεμβατικό τρόπο, δηλαδή θωρακοσκοπικά. Συνήθως απαιτείται γενική αναισθησία. Σκοπός είναι η εκκαθάριση της υπεζωκοτικής κοιλότητος από το πύο και η αποφλοίωση του πνεύμονα, ώστε ο τελευταίος να μπορέσει να επανεκπτυχθεί.
Στο εμπύημα, ο πνεύμονας παγιδεύεται από μία μεμβράνη ινικής, Η μεμβράνη αυτή σχηματίζεται στην επιφάνεια του, ως αποτέλεσμα της λοιμώδους διαδικασίας που συμβαίνει στο εμπύημα, και δεν επιτρέπει στον πνεύμονα να εκπτυχθεί κατά την εισπνοή. Αυτό σημαίνει ότι μεγάλα τμήματα του πνεύμονα καθίστανται ατελεκτατικά, δηλαδή δεν εισέρχεται σε αυτά αέρας, ώστε να συντελεστεί η ανταλλαγή των αερίων (λήψη οξυγόνου και αποβολή διοξειδίου του άνθρακα). Η κατάσταση αυτή ονομάζεται παγιδευμένος πνεύμονας. Στην πιο κάτω εικόνα απεικονόζεται σχηματικά ο παγιδευμένος πνεύμονας και η μεμβράνη ινικής που έχει αναπτυχθεί στην επιφάνεια του προκαλώντας την παγίδευση του.
Προκειμένου να μπορέσει ο πνεύμονας να επανεκπτυχθεί, χρειάζεται να αφαιρεθεί η μεμβράνη ινικής από την επιφάνεια του. Η αφαίρεση της μεμβράνης αυτής από την επιφάνεια του πνεύμονα, ονομάζεται αποφλοίωση (βλ. εικόνα δεξιά). Από την έκταση του εμπυήματος, εξαρτάται η έκταση του παγιδευμένου πνεύμονα και η έκταση της αποφλοίωσης που χρειάζεται να γίνει. Είναι πολύ σημαντικό μετά την επέμβαση, ο πνεύμονας να καταλαμβάνει όλο τον όγκο της υπεζωκοτικής κοιλότητος και να μην αφήνει κενό χώρο. Η παραμονή κενού χώρου, δημιουργεί τις προϋποθέσεις για υποτροπή του εμπυήματος.
Μετά την επέμβαση, τοποθετούνται στην υπεζωκοτική κοιλότητα του ασθενούς 2 συνήθως παροχετεύσεις (σωλήνες θώρακος), με σκοπό την πλήρη παροχέτευση των μετεγχειρητικών υγρών. Οι σωλήνες αυτοί αφαιρούνται τις επόμενες ημέρες και ο ασθενής μπορεί να επιστρέψει στο σπίτι του. Η παραμονή στο νοσοκομείο τις περισσότερες φορές διαρκεί 5-7 ημέρες και αυτό λόγο της ανάγκης για χορήγηση ενδοφλεβίως αντιβίωσης.
Αρκετά σπάνια και ανάλογα με τη βαρύτητα του εμπυήματος, μπορεί να συμβεί να απαιτείται παραμονή του ενός σωλήνα για αρκετές ημέρες. Στην περίπτωση αυτή, εάν ο ασθενής είναι καλά και έχει απυρετήσει μπορεί να επιστρέψει στο σπίτι του με τον σωλήνα, ώστε να μην επιβαρύνεται με το νοσοκομειακό περιβάλλον. Ο σωλήνας μπορεί να αφαιρεθεί σε εξωτερική βάση όταν κριθεί ότι δε χρειάζεται πλέον.
