Όγκοι Θωρακικού Τοιχώματος
Οι όγκοι του θωρακικού τοιχώματος, εξορμώνται από τις δομές που απαρτίζουν το θωρακικό τοίχωμα, δηλαδή τα οστά (πλευρές, στέρνο), τους χόνδρους (πλευρικό τόξο, πλευρικοί χόνδροι), τους μύες και τους λοιπούς ιστούς ( υποδόριο λίπος, αγγεία, νεύρα, συνδετικός ιστός κ.α.).
Διακρίνονται σε καλοήθεις και κακοήθεις όγκους του θωρακικού τοιχώματος
Συχνότερα εμφανίζονται ως όγκοι που αναπτύσσονται αργά, χωρίς να προκαλούν συμπτώματα. Σε κάποιο στάδιο της ανάπτυξης τους αρχίζουν να προκαλούν πόνο.
Οι όγκοι του θωρακικού τοιχώματος αντιμετωπίζονται με χειρουργική εκτομή. Ειδικά για τους κακοήθεις όγκους, ανάλογα με την περίπτωση, μπορεί να απαιτείται επιπλέον, σε συνδυασμό με τη χειρουργική εκτομή ακτινοβολία ή και χημειοθεραπεία.
Οι συχνότεροι καλοήθεις όγκοι του θωρακικού τοιχώματος
Τα οστεοχονδρώματα είναι οι πιο συχνοί καλοήθεις όγκοι του θωρακικού τοιχώματος. Αποτελούν το 50% αυτών. Εμφανίζονται συχνότερα στους άντρες. Εμφανίζονται κατά την παιδική ηλικία και συνεχίζουν να αυξάνουν σε μέγεθος μέχρι την ωρίμανση του σκελετού στην ενηλικίωση. Η εμφάνιση πόνου, είναι ένδειξη κακοήθους εξαλλαγής. Η θεραπεία τους είναι η χειρουργική εξαίρεση.
Τα χονδρώματα αποτελούν το 15 % περίπου των καλοήθων όγκων του θωρακικού τοιχώματος. Τα περισσότερα εντοπίζονται στην πρόσθια επιφάνεια του τοιχώματος στην πλευροχονδρική μοίρα της πλευράς. Εξελίσσονται αργά και μπορεί να είναι ανώδυνα ή ελαφρά επώδυνα. Πολύ δύσκολα μπορεί να διαχωριστούν από τα χονδροσαρκώματα, που θεωρούνται κακοήθη. Για το λόγο αυτό η θεραπεία τους επιυγχάνεται με ευρεία χειρουργική εξαίρεση.
Το δεσμοειδές προέρχεται από τους μυς και τις περιτονίες του θωρακικού τοιχώματος. Αν και θεωρείται καλοήθης όγκος, ωστόσο μερικοί υποστηρίζουν ότι πρόκειται για χαμηλής κακοήθειας όγκο (ινοσάρκωμα). Η θεραπεία του βασίζεται στην ευρεία εκτομή του.
Οι συχνότεροι κακοήθεις όγκοι του θωρακικού τοιχώματος
Το κακόηθες ινώδες ιστιοκύττωμα, αποτελεί το συχνότερο κακοήθη όγκο του θωρακικού τοιχώματος. Εμφανίζεται συνήθως σε ενήλικες 50 – 70 ετών, συχνότερα στους άντρες. Μεγαλώνει με αργό ρυθμό και είναι ανώδυνο. Ωστόσο, περιστασιακά μπορεί να προκαλεί πυρετό, ουδετεροπενία ή ηωσινοφιλία. Μερικές περιπτώσεις εμφανίζεται σε περιοχές του θωρακικού τοιχώματος που είχαν ακτινοβοληθεί . Η θεραπεία του βασίζεται στη χειρουργική εξαίρεση, καθώς δεν απαντά καλά στη φαρμακευτική θεραπεία και την ακτινοβολία.
Το χονδροσάρκωμα, αποτελεί περίπου το 1/3 των όγκων του θωρακικού τοιχώματος. Εντοπίζεται συχνότερα στην πρόσθια επιφάνεια του θωρακικού τοιχώματος, είτε στο πλευρικό τόξο, είτε στο στέρνο. Είναι συχνότερο στους άντρες και εμφανίζεται στην τρίτη και τέταρτη δεκαετία της ζωής. Εμφανίζεται σαν μία μάζα που αυξάνει σε μέγεθος και η οποία είναι επώδυνη. Η διαφοροδιάγνωση από το χόνδρωμα είναι δύσκολη. Η θεραπεία βασίζεται στην ευρεία χειρουργική εκτομή.
Το ραβδομυοσάρκωμα εμφανίζεται συχνότερα σε παιδιά και νεαρούς ενήλικες. Σπάνια εμφανίζεται μετά την ηλικία των 45. Είναι ελαφρώς συχνότερο στους άντρες. Αναπτύσσεται με ταχύ ρυθμό και είναι συνήθως ανώδυνο. Η θεραπεία του βασίζεται στην ευρεία χειρουργική εκτομή του όγκου σε συνδυασμό με φαρμακευτική θεραπεία και ακτινοθεραπεία.